Historia C++ kołem się toczy
Historycy programowania, których zapytamy o języki, jakimi najczęściej posługiwano się w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku zazwyczaj zaczną swój wykład od języka C++ i jego możliwości. Warto jednak pamiętać, że nie jest on wcale rozwiązaniem nowym, a jego korzenie są o wiele bardziej odległe niż mogłoby nam się wydawać. Chwalony przez programistów język Pascal miał swoje ograniczenia język C (który następnie ewoluował) powstał więc po to, aby je eliminować. Osoby korzystające z Pascala uważały, że w dużej mierze ogranicza on inwencję programisty domagając się od niego wyłącznie rozwiązań schematycznych, gdy więc okazało się, że wiele kwestii nieomal niewykonalnych w jego przypadków nie stanowi problemu dla informatyków korzystających z języka C (a w dalszej kolejności z C++) zainteresowanie nim znacząco wzrosło. Dzięki omawianemu tu językowi możliwe stało się programowanie obiektowe, a zatem takie, w którym programy były definiowane poprzez elementy łączące stan i zachowanie nazywane zwyczajowo obiektami. Ogromną rolę w popularyzacji tego języka odegrało i to, że wersja C++ wyeliminowała trudności generowane przez obowiązujący początkowo język C z czasem zaczęły więc odwoływać się do niego również osoby zajmujące się programowaniem jako amatorzy. Historia języków programowania jest bardzo ciekawa i jeśli umiemy pisać w którymś z nich to wstyd jednak nie znać jego całej historii gdyż są to podstawy, które jednak wypadałoby znać. Nie tylko w końcu same kody są ważne, ale także całkowita składnia, która jest potrzebna w opanowaniu danego języka.
